Η ζωή μου ένας θάλαμος αναμονής.
Μουντό το φως που φτύνει ακτίνες καταπάνω μου.
Τα χρώματα θολά.
Η σιωπή μου ψιθυρίζει εκείνο το τραγούδι που έπαιζε τότε ... πότε, αλήθεια;
Νυσταγμένο γατί, κουλουριάστηκα
σαν έμβρυο.
Με μήτρα το θάλαμό μου-
ή μήπως είναι φέρετρο;
Κι αυτή η γλυκιά πίκρα που μου γαργαλάει το λαιμό -
με τραβάει απ' το λαιμό.
Έτσι σηκώνομαι ξανά και ψηλαφίζω το ημίφως.
Ψάχνω μια πόρτα, μια καταπακτή.
Όμως όλα είναι κλειστά κι εγώ κλεισμένος μέσα.
Μόνη επαφή με τον κόσμο, ένα τρανζιστοράκι που ακούγεται από μακριά -
ένας πειρατικός σταθμός.
Το καψουροτράγουδο να λέει "μη φοβάσαι, σ'αγαπάω".
Η φτηνότερη και η ακριβότερη φράση του κόσμου.
Το ήξερα πως ήταν άχρηστη αυτή η αναμονή.
Αν δε σε δεχτούνε με την πρώτη, σε θα σε δεχτούν ποτέ ...
... κι όμως, πάντα κάποιος θα βρεθεί εκεί να περιμένει, να ελπίζει, να ρισκάρει ...
ένα συνοπτικό θάνατο για μια αιώνια ζωή.
Androgeos - 01/07/2006
Σάββατο 24 Νοεμβρίου 2007
Πέμπτη 15 Νοεμβρίου 2007
Πασοκειάδα
Πού 'σαι Αντρέα να τα δείς, ξέτελα που τα κάνουν
σε λίγο θα'ρθουμ' όλοι εκεί, γιατί θα μας πεθάνουν.
Μας είχες πει το Κίνημα πως δεν κληρονομάται
έλα να δεις το γιόκα σου που όρθιος κοιμάται.
Γιώργο, αλήθεια φαίνεται πως άλλο πράμα πίνεις
στα Ζωνιανά που βάνουνε στην πίπα της ειρήνης.
Δεν είχες το δικαίωμα να βρίζεις το Σημίτη
κι ας μην τον συμπαθούσαμε εμείς εδώ στην Κρήτη.
Κι όταν θα λες "συμφέροντα", θέλεις να σε ψηφίσω;
Γιατί δε λες κι εσύ, μωρέ, ποιους έχεις από πίσω;
Μα ο Γιώργος δε με άκουσε, δεν παίρνει από λόγια
και στην Ελλάδα κάνουνε κουμάντο με τα σόγια.
Αντιπολίτευση έκανε γεμάτη αραλίκι
και στο ΠΑΣΟΚ το έκανε δικό του το τσιφλίκι.
Κι ας μή μιλά ελληνικά, κι ας του τα μεταφράζουν
σε κάθε ομιλία του τα λόγια δεν ταιριάζουν.
Αν άκουγες τι έλεγε θα έβαζες τα γέλια
τόσα σαρδάμ δεν κάνουνε ούτε μικρά κοπέλια.
Κάνει μια παύση πριν να πει τη δύσκολη τη λέξη
του 'πανε να μη βιάζεται, τη γλώσσα του μη μπλέξει.
Κι όμως, τονε ψηφίσατε όλοι εσείς, χαϊβάνια
τώρα οι φόροι κι οι εισφορές θα φτάσουν στα ταβάνια.
Με τον Κωστάκη έκανε
το τάτσι-μήτσι-κώτσι
κι όλα τα τακιμιάσανε
παλούκι να μας χώσει.
Κι άμα θα το ψηφίσουνε
το άρθρο το δεκάξι
πουλί είναι η Παιδεία μας
που θα 'χει πια πετάξει.
Λίγοι μπορούν απ'το Καστρί σοσιαλιστές να γίνουν
όχι μόνο να παίρνουνε, μα πού και πού να δίνουν.
Δεν κάνω πως σε ξέχασα, Βαγγέλη Βενιζέλο
ο Γιώργος κι αν σε έβρισε, του βγάζω το καπέλο.
Ο Γιώργος δε σε κέρδισε, έχασες μοναχός σου
δείχνει ανικανότητα αυτό το χάσιμό σου.
Να μην ξεχνάς ότι αυτός δεν είχενε νικήσει
ποτέ ξανά σε εκλογές - αυτό θα σε γ@%ήσει.
Για όλα αυτά που σου 'σουρα μη μ'αγριοκοιτάζεις
πάρε το καπελάκι σου, να βρεις αλλού να τάζεις.
Όπως θα καταλάβατε, για όλους αυτούς τους λόγους
με το ΠΑΣΟΚ ετέλειωσα κι είμαι στους Οικολόγους.
Σάββατο 10 Νοεμβρίου 2007
Πώς γράφεται μια μαντινάδα - Μέρος 2ο
ΤΟ ΜΕΤΡΟ - Ο ΡΥΘΜΟΣ
Η μαντινάδα δεν απαγγέλεται, τραγουδιέται.
Ώρα, λοιπόν, να ξεκινήσουμε το τεχνικό μέρος της. Για να μπορεί να τραγουδηθεί, η μαντινάδα χρειάζεται συγκεκριμένο μέτρο (ρυθμό) και μήκος (συλλαβές). Η μαντινάδα ακολουθεί το ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο όπως το γνωρίζουμε στη δημοτική ποίηση όλης της Ελλάδας.
Πρώτα ο ρυθμός. Ο ιαμβικός ρυθμός αποτελείται από δύο συλλαβές, από τις οποίες τονίζεται η δεύτερη.
Τα παραδείγματα ιαμβικού στίχου πολλά, από τον Όμηρο μέχρι τον Κάλβο και από εκεί μέχρι το Λ.Παπαδόπουλο :
Η νύ/χτα θέ/λει έ/ρωτα
και πρά/γματα α/φανέ/ρωτα.
και το σύγχρονο χιτάκι σε στίχους Γ.Δόξα :
Στο χεί/λος της/ κατα/στροφής
μου δί/νεις το/ φιλί/ της ζωής
Σας φαίνεται δύσκολο απλά να απαγγείλετε τους παραπάνω στίχους, έτσι; Έχουν μια έντονη μουσικότητα. Το ίδιο ισχύει και για τις καλογραμμένες μαντινάδες.
Το δεύτερο στοιχείο που προσθέτει μουσικότητα είναι το "ενδιάμεσο" μέτρο που ορίζει ο δεκαπεντασύλλαβος. Μπορεί ο κάθε στίχος να έχει 15 συλλαβές, αλλά ανάμεσα στην 8η και στην 9η υπάρχει υποχρεωτικά ένα "break". Δηλαδή πρέπει στην 8η συλλαβή να τελείωνει μια λέξη και μια ενδιάμεση φράση. Ακολουθούν 7 συλλαβές που ολοκληρώνουν τον πρώτο στίχο και παρομοίως 8 και 7 συλλαβές στο δεύτερο στίχο.
Ο Κρη-τικός - σαν α-γαπά / τη μα-ντινά-δα βγά-νει,
το πό-νο απ'ού-χει στην - καρδιά / τραγού-δι τον-ε κά-νει.
Πολλές φορές θα δείτε να γράφονται οι μαντινάδες σαν τετράστιχα γι'αυτόν ακριβώς το λόγο. Όμως αυτό δεν είναι σωστό. Έτσι δεν υπάρχει ... δεκαπεντασύλλαβο!
Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο πάντα να πετύχεις ακριβώς 8 και 7 συλλαβές. Έτσι υπάρχουν διάφορες τεχνικές που "ποιητική αδεία" συμπληρώνουν ή ελαττώνουν τις συλλαβές σαν το κρεβάτι του Προκρούστη.
Αλλά αυτό είναι καλύτερα να το πούμε "την άλλη κοπανιά".
Μέχρι τότε :
Άσκηση για το σπίτι (και για τα σχόλια του θέματος) :
Γράψτε ακριβώς δύο προτάσεις σε ιαμβικό μέτρο και "περίπου" 15 συλλαβές, χωρίς ακόμα να ασχοληθείτε με την ομοιοκαταληξία ή τον ακριβή αριθμό των συλλαβών.
Η μαντινάδα δεν απαγγέλεται, τραγουδιέται.
Ώρα, λοιπόν, να ξεκινήσουμε το τεχνικό μέρος της. Για να μπορεί να τραγουδηθεί, η μαντινάδα χρειάζεται συγκεκριμένο μέτρο (ρυθμό) και μήκος (συλλαβές). Η μαντινάδα ακολουθεί το ιαμβικό δεκαπεντασύλλαβο όπως το γνωρίζουμε στη δημοτική ποίηση όλης της Ελλάδας.
Πρώτα ο ρυθμός. Ο ιαμβικός ρυθμός αποτελείται από δύο συλλαβές, από τις οποίες τονίζεται η δεύτερη.
Τα παραδείγματα ιαμβικού στίχου πολλά, από τον Όμηρο μέχρι τον Κάλβο και από εκεί μέχρι το Λ.Παπαδόπουλο :
Η νύ/χτα θέ/λει έ/ρωτα
και πρά/γματα α/φανέ/ρωτα.
και το σύγχρονο χιτάκι σε στίχους Γ.Δόξα :
Στο χεί/λος της/ κατα/στροφής
μου δί/νεις το/ φιλί/ της ζωής
Σας φαίνεται δύσκολο απλά να απαγγείλετε τους παραπάνω στίχους, έτσι; Έχουν μια έντονη μουσικότητα. Το ίδιο ισχύει και για τις καλογραμμένες μαντινάδες.
Το δεύτερο στοιχείο που προσθέτει μουσικότητα είναι το "ενδιάμεσο" μέτρο που ορίζει ο δεκαπεντασύλλαβος. Μπορεί ο κάθε στίχος να έχει 15 συλλαβές, αλλά ανάμεσα στην 8η και στην 9η υπάρχει υποχρεωτικά ένα "break". Δηλαδή πρέπει στην 8η συλλαβή να τελείωνει μια λέξη και μια ενδιάμεση φράση. Ακολουθούν 7 συλλαβές που ολοκληρώνουν τον πρώτο στίχο και παρομοίως 8 και 7 συλλαβές στο δεύτερο στίχο.
Ο Κρη-τικός - σαν α-γαπά / τη μα-ντινά-δα βγά-νει,
το πό-νο απ'ού-χει στην - καρδιά / τραγού-δι τον-ε κά-νει.
Πολλές φορές θα δείτε να γράφονται οι μαντινάδες σαν τετράστιχα γι'αυτόν ακριβώς το λόγο. Όμως αυτό δεν είναι σωστό. Έτσι δεν υπάρχει ... δεκαπεντασύλλαβο!
Ασφαλώς και δεν είναι εύκολο πάντα να πετύχεις ακριβώς 8 και 7 συλλαβές. Έτσι υπάρχουν διάφορες τεχνικές που "ποιητική αδεία" συμπληρώνουν ή ελαττώνουν τις συλλαβές σαν το κρεβάτι του Προκρούστη.
Αλλά αυτό είναι καλύτερα να το πούμε "την άλλη κοπανιά".
Μέχρι τότε :
Άσκηση για το σπίτι (και για τα σχόλια του θέματος) :
Γράψτε ακριβώς δύο προτάσεις σε ιαμβικό μέτρο και "περίπου" 15 συλλαβές, χωρίς ακόμα να ασχοληθείτε με την ομοιοκαταληξία ή τον ακριβή αριθμό των συλλαβών.
Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007
Πώς γράφεται μια μαντινάδα - Μέρος 1ο
ΕΙΣΑΓΩΓΗ
Όταν διάβασα το σχόλιο της ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ που έλεγε ότι δεν είχε έμπνευση να γράψει μια μαντινάδα και 5-6 σκόρπια σχόλια από διάφορους να λένε : "Δεν είμαι Κρητικός και άρα δεν ξέρω να γράφω μαντινάδες", μου κατεβηκε στο μυαλό η ηλίθια ιδέα να γράψω αυτό εδώ το κείμενο. Δε φαντάστηκα όμως ότι το κείμενο που θα έγραφα για να βοηθήσω τον αναγνώστη να γράψει αυτό το δύστυχο το δίστιχο, θα μου έβγαινε τρίτομη εγκυκλοπαίδεια ... πάμε λοιπόν σιγά σιγά και με το μαλακό. Για αρχή ας αποφύγουμε εντελώς το καθαρά τεχνικό θέμα.
Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΩΜΑ
Στη μαντινάδα μπορείς να γράψεις για τα πάντα. Δεν υπάρχει όριο στη σκέψη και την έκφραση, παρά μόνο το δικό σου όριο της φαντασίας και της εμπειρίας. Είναι αποδεκτό ένας ψαράς να βγάλει μαντινάδα για τα ψάρια ή ένας μηχανικός σαν εμένα να γράψει μαντινάδα για τσιμέντα, όσο αποδεκτό είναι ο ερωτευμένος να γράφει για τον έρωτα ή η χήρα για το θάνατο του συντρόφου της.
Ο Ψαραντώνης το περιέγραψε πολύ όμορφα σε μια συνέντευξή του στους Schooligans :
Πώς να σας το πω ρε παιδιά; Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε τίποτα, η φύση τα έχει όλα. Αυτή είναι ο Θεός. Αυτή σε γεννάει, σε τρώει, σε τιμωρεί. Αυτή μας δίνει και τη μουσική. Εγώ στέκομαι απέναντι απ' τον Ψηλορείτη με τις ώρες. Κι έχω βγάλει αυτό που λέει:
«Στου Ψηλορείτη την κορφή το χιόνι δεν τελειώνει
μέχρι να λιώσει το παλιό, καινούριο το πλακώνει».
Τον κοίταζα κι αυτός μου 'λεγε τη μουσική.
Αν δε σταθείς στην απέναντι κορυφή να τη δεις με τα μάτια σου αυτή την εικόνα, δεν μπορείς να τη μεταφέρεις σε ένα στίχο.
Αν τώρα εσύ δε στέκεσαι απέναντι από την κορυφή του Ψηλορείτη, αλλά στο μποτιλιάρισμα Κηφισίας και Αλεξάνδρας, δεν τρέχει κάστανο, μπορείς να γράψεις για αυτό.
Με την ίδια λογική, κι εγώ ο ταπεινός έχω γράψει μαντινάδες που ούτε ο Μουντάκης, ούτε ο Σκορδαλός δε θα μπορούσαν να γράψουν, γιατί απλά δεν είχαν το ανάλογο βίωμα :
«Σα βίρτσουαλ ριάλιτι μοιάζει ο έρωτάς σου
θαρρώ πως είσαι εδώ κοντά, μα είμαι μακριά σου»
ή ακόμα :
«Σαν τον Μπιν Λάντεν θε να βρω ένα αεροπλάνο
να σου το ρίξω, άπιστη, στο σπίτι σου επάνω».
Άσκηση για το σπίτι (και για τα σχόλια του θέματος) :
Γράψτε ακριβώς δύο προτάσεις σε πεζό κείμενο τη μία κάτω από την άλλη, σαν μαντινάδα αλλά χωρίς μέτρο, ομοιοκαταληξία και δεκαπεντασύλλαβο. Απλά εκφραστείτε.
Όταν διάβασα το σχόλιο της ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ που έλεγε ότι δεν είχε έμπνευση να γράψει μια μαντινάδα και 5-6 σκόρπια σχόλια από διάφορους να λένε : "Δεν είμαι Κρητικός και άρα δεν ξέρω να γράφω μαντινάδες", μου κατεβηκε στο μυαλό η ηλίθια ιδέα να γράψω αυτό εδώ το κείμενο. Δε φαντάστηκα όμως ότι το κείμενο που θα έγραφα για να βοηθήσω τον αναγνώστη να γράψει αυτό το δύστυχο το δίστιχο, θα μου έβγαινε τρίτομη εγκυκλοπαίδεια ... πάμε λοιπόν σιγά σιγά και με το μαλακό. Για αρχή ας αποφύγουμε εντελώς το καθαρά τεχνικό θέμα.
Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΩΜΑ
Στη μαντινάδα μπορείς να γράψεις για τα πάντα. Δεν υπάρχει όριο στη σκέψη και την έκφραση, παρά μόνο το δικό σου όριο της φαντασίας και της εμπειρίας. Είναι αποδεκτό ένας ψαράς να βγάλει μαντινάδα για τα ψάρια ή ένας μηχανικός σαν εμένα να γράψει μαντινάδα για τσιμέντα, όσο αποδεκτό είναι ο ερωτευμένος να γράφει για τον έρωτα ή η χήρα για το θάνατο του συντρόφου της.
Ο Ψαραντώνης το περιέγραψε πολύ όμορφα σε μια συνέντευξή του στους Schooligans :
Πώς να σας το πω ρε παιδιά; Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε τίποτα, η φύση τα έχει όλα. Αυτή είναι ο Θεός. Αυτή σε γεννάει, σε τρώει, σε τιμωρεί. Αυτή μας δίνει και τη μουσική. Εγώ στέκομαι απέναντι απ' τον Ψηλορείτη με τις ώρες. Κι έχω βγάλει αυτό που λέει:
«Στου Ψηλορείτη την κορφή το χιόνι δεν τελειώνει
μέχρι να λιώσει το παλιό, καινούριο το πλακώνει».
Τον κοίταζα κι αυτός μου 'λεγε τη μουσική.
Αν δε σταθείς στην απέναντι κορυφή να τη δεις με τα μάτια σου αυτή την εικόνα, δεν μπορείς να τη μεταφέρεις σε ένα στίχο.
Αν τώρα εσύ δε στέκεσαι απέναντι από την κορυφή του Ψηλορείτη, αλλά στο μποτιλιάρισμα Κηφισίας και Αλεξάνδρας, δεν τρέχει κάστανο, μπορείς να γράψεις για αυτό.
Με την ίδια λογική, κι εγώ ο ταπεινός έχω γράψει μαντινάδες που ούτε ο Μουντάκης, ούτε ο Σκορδαλός δε θα μπορούσαν να γράψουν, γιατί απλά δεν είχαν το ανάλογο βίωμα :
«Σα βίρτσουαλ ριάλιτι μοιάζει ο έρωτάς σου
θαρρώ πως είσαι εδώ κοντά, μα είμαι μακριά σου»
ή ακόμα :
«Σαν τον Μπιν Λάντεν θε να βρω ένα αεροπλάνο
να σου το ρίξω, άπιστη, στο σπίτι σου επάνω».
Άσκηση για το σπίτι (και για τα σχόλια του θέματος) :
Γράψτε ακριβώς δύο προτάσεις σε πεζό κείμενο τη μία κάτω από την άλλη, σαν μαντινάδα αλλά χωρίς μέτρο, ομοιοκαταληξία και δεκαπεντασύλλαβο. Απλά εκφραστείτε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)
