"Ο θάλαμος"

Η ζωή μου ένας θάλαμος αναμονής.
Μουντό το φως που φτύνει ακτίνες καταπάνω μου.
Τα χρώματα θολά.
Η σιωπή μου ψιθυρίζει εκείνο το τραγούδι που έπαιζε τότε ... πότε, αλήθεια;

Νυσταγμένο γατί, κουλουριάστηκα
σαν έμβρυο.
Με μήτρα το θάλαμό μου-
ή μήπως είναι φέρετρο;

Κι αυτή η γλυκιά πίκρα που μου γαργαλάει το λαιμό -
με τραβάει απ' το λαιμό.
Έτσι σηκώνομαι ξανά και ψηλαφίζω το ημίφως.
Ψάχνω μια πόρτα, μια καταπακτή.

Όμως όλα είναι κλειστά κι εγώ κλεισμένος μέσα.
Μόνη επαφή με τον κόσμο, ένα τρανζιστοράκι που ακούγεται από μακριά -
ένας πειρατικός σταθμός.
Το καψουροτράγουδο να λέει "μη φοβάσαι, σ'αγαπάω".
Η φτηνότερη και η ακριβότερη φράση του κόσμου.

Το ήξερα πως ήταν άχρηστη αυτή η αναμονή.
Αν δε σε δεχτούνε με την πρώτη, σε θα σε δεχτούν ποτέ ...
... κι όμως, πάντα κάποιος θα βρεθεί εκεί να περιμένει, να ελπίζει, να ρισκάρει ...
ένα συνοπτικό θάνατο για μια αιώνια ζωή.


Androgeos - 01/07/2006