Σάββατο 3 Νοεμβρίου 2007

Πώς γράφεται μια μαντινάδα - Μέρος 1ο

ΕΙΣΑΓΩΓΗ

Όταν διάβασα το σχόλιο της ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ που έλεγε ότι δεν είχε έμπνευση να γράψει μια μαντινάδα και 5-6 σκόρπια σχόλια από διάφορους να λένε : "Δεν είμαι Κρητικός και άρα δεν ξέρω να γράφω μαντινάδες", μου κατεβηκε στο μυαλό η ηλίθια ιδέα να γράψω αυτό εδώ το κείμενο. Δε φαντάστηκα όμως ότι το κείμενο που θα έγραφα για να βοηθήσω τον αναγνώστη να γράψει αυτό το δύστυχο το δίστιχο, θα μου έβγαινε τρίτομη εγκυκλοπαίδεια ... πάμε λοιπόν σιγά σιγά και με το μαλακό. Για αρχή ας αποφύγουμε εντελώς το καθαρά τεχνικό θέμα.


Η ΘΕΜΑΤΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΤΟ ΒΙΩΜΑ

Στη μαντινάδα μπορείς να γράψεις για τα πάντα. Δεν υπάρχει όριο στη σκέψη και την έκφραση, παρά μόνο το δικό σου όριο της φαντασίας και της εμπειρίας. Είναι αποδεκτό ένας ψαράς να βγάλει μαντινάδα για τα ψάρια ή ένας μηχανικός σαν εμένα να γράψει μαντινάδα για τσιμέντα, όσο αποδεκτό είναι ο ερωτευμένος να γράφει για τον έρωτα ή η χήρα για το θάνατο του συντρόφου της.

Ο Ψαραντώνης το περιέγραψε πολύ όμορφα σε μια συνέντευξή του στους Schooligans :
Πώς να σας το πω ρε παιδιά; Εμείς οι άνθρωποι δεν έχουμε τίποτα, η φύση τα έχει όλα. Αυτή είναι ο Θεός. Αυτή σε γεννάει, σε τρώει, σε τιμωρεί. Αυτή μας δίνει και τη μουσική. Εγώ στέκομαι απέναντι απ' τον Ψηλορείτη με τις ώρες. Κι έχω βγάλει αυτό που λέει:
«Στου Ψηλορείτη την κορφή το χιόνι δεν τελειώνει
μέχρι να λιώσει το παλιό, καινούριο το πλακώνει».
Τον κοίταζα κι αυτός μου 'λεγε τη μουσική.

Αν δε σταθείς στην απέναντι κορυφή να τη δεις με τα μάτια σου αυτή την εικόνα, δεν μπορείς να τη μεταφέρεις σε ένα στίχο.

Αν τώρα εσύ δε στέκεσαι απέναντι από την κορυφή του Ψηλορείτη, αλλά στο μποτιλιάρισμα Κηφισίας και Αλεξάνδρας, δεν τρέχει κάστανο, μπορείς να γράψεις για αυτό.

Με την ίδια λογική, κι εγώ ο ταπεινός έχω γράψει μαντινάδες που ούτε ο Μουντάκης, ούτε ο Σκορδαλός δε θα μπορούσαν να γράψουν, γιατί απλά δεν είχαν το ανάλογο βίωμα :
«Σα βίρτσουαλ ριάλιτι μοιάζει ο έρωτάς σου
θαρρώ πως είσαι εδώ κοντά, μα είμαι μακριά σου»
ή ακόμα :
«Σαν τον Μπιν Λάντεν θε να βρω ένα αεροπλάνο
να σου το ρίξω, άπιστη, στο σπίτι σου επάνω»
.

Άσκηση για το σπίτι (και για τα σχόλια του θέματος) :
Γράψτε ακριβώς δύο προτάσεις σε πεζό κείμενο τη μία κάτω από την άλλη, σαν μαντινάδα αλλά χωρίς μέτρο, ομοιοκαταληξία και δεκαπεντασύλλαβο. Απλά εκφραστείτε.

12 σχόλια:

marilia είπε...

Καλές οι οδηγίες σου
μα 'γώ 'χω άλλη έγνοια:
το κουνουπίδι γίνεται
νόστιμη ομελέτα;

Μα για να μη μου πεις:
"καλά, ήρθες να με συγχύσεις;"
αφήνω σου δυο έμμετρες,
θεότρελες ασκήσεις! ;)

Φιλί

Androgeos είπε...

Γεια σου μπρε Μαριλιώ!
Έτσι, έτσι ...

marilia είπε...

Βαθμό δεν έχει; :):):) Και πρόσεξε, αν είναι ΑΡΚΕΤΑ καλός, κερνώ μια κουνουπιδοομελέτα... Μμμμμμμ!

χιχιχιιχχιχι!

Androgeos είπε...

Βαθμός είναι η χαρά και η ικανοποίηση του να φτιάξεις κάτι μόνη σου. Γι'αυτό καθένας δίνει μόνος του το βαθμό στον εαυτό του.

Πιστεύω πρέπει να πήρες άριστα, έτσι;

marilia είπε...

Για το κουνουπίδι;;;;; ΝΑΙ!!! :):):):) Και εσύ... έχασες τέτοια γεύση που δεν έβαλες καλό βαθμό χωρίς περιστροφές! :):):):):)

Άφησε τα... δασκαλίστικα στη δασκάλα! ;) Αυτά τα λέμε εμείς, αλλά ξέρουμε ότι τα πιτσιρίκια για το βαθμό και το... αυτοκόλλητο καίγονται!!! :):)

(Εντάξει, σιωπώ! Δε θα καταχραστώ άλλο το χώρο σου!)

Androgeos είπε...

Χαχαχαχα, ασφαλώς και ΔΕΝ είναι ο χώρος των σχολίων δικός ΜΟΥ, παρά μόνο ο χώρος των άρθρων.

Όμως υπάρχει μεγάλη διαφορά ανάμεσα στο σχολείο και στη ζωή. Στο σχολείο βαθμολογεί μόνο ένας. Στη ζωή δεν έχει μεγάλο ρόλο ο βαθμός ενός ανθρώπου μόνο, εκτός πια κι αν είναι το "αφεντικό" σου. Εδώ δεν είναι κανείς αφεντικό κανενός, μόνο του εαυτού του.

Με πιάνεις;;;

marilia είπε...

Το σχολείο είναι ΜΕΣΑ στη ζωή και αποτελεί μικρογραφία της κοινωνίας μας! ;) Όσο για τη μονόπλευρη αξιολόγηση και βαθμολόγηση κάνεις λάθος! Αξιολογούμαστε και βαθμολογούμαστε, εκτός από τους... ανωτέρους και από τα ίδια τα παιδιά. Στις καρδιές τους! Και αυτό είναι χιλιάδες φορές ποιο σοβαρό από ένα βαθμό στο τετράδιο! ;) Σε παλιότερο ποστ μου θα δεις τη βαθμολογία μου σε... αυτοκόλλητα και στο τελευταίο ποστ, τη βαθμολογία μου σε... τριαντάφυλλα. Δυστυχώς έχω και αρνητική βαθμολογία, αλλά αυτή απονέμεται με βλέμματα και συμπεριφορά εντός τάξης, δεν μπορώ να τη μεταφέρω. :(

Καλημεροφιλί!

Υ.Γ. Βρε, μήπως... λέω μήπως, το κάναμε τσατ εδώ μέσα και μάλιστα ξεφύγαμε και από το υπέροχο θέμα που διάλεξες;;; :)

Κι άλλο καλημεροφιλί! :)

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Χαχαχαχα....
Μ' ΑΡΕΣΕΙΙΙΙΙΙ!!!!!!!!
Με βάζεις τώρα στη διαδικασία να ψάχνομαι Κυριακάτικα...ο Γλάρος να με ψάχνει..."Γυναίκαααα... μα πού είσαι;"
Τί του λές τώρα...φτιάχνω μαντινάδες;
;-)
Εν τω άμα και το θάμα...
θα το παλέψω, αλλά για τώρα...

Μέγα μπελά μου βάλατε
λες και δουλειά δεν είχα,
των Κρητικών τση διαολιές
να ψάχνω μέρα..νύχτα...
;-)))

Φιλί και Γλαρένιες αγκαλιές

ΦΥΡΔΗΝ-ΜΙΓΔΗΝ είπε...

Να... κι' άλλο..
(άντε τώρα εγώ, να μαγειρέψω γι' αύριο...αμ' δε, νηστικοί θα μείνουνε...)

Ο Γλάρος κι΄' η Γλαρένια του
δε δίστασαν μια στάλα,
πέντε παιδια εκάμανε
μακάρι να 'ταν κι' άλλα..


Καλά, μη βαράτε... μια χλωμή προσπάθεια ήταν...

ΚΑΙ φιλί ΚΑΙ Γλαρένιες αγκαλιές

Androgeos είπε...

Σιγά να μη βαρέσουμε, Γλαρένια μου! Να δεις μετά από 2-3 παρόμοια άρθρα πόσο εύκολο θα σου φαίνεται!

Αχ, βρε Μαριλία, αχ!
Αυτό που είπες, ότι τα παιδιά πολλές φορές βαθμολογούν εμάς, δείχνει ακριβώς αυτό που θέλω να πω. Δεν έχει σημασία το να σας βάλω εγώ κάποιο "βαθμό", σημασία έχει η χαρά της δημιουργίας χωρίς να ζητάς ανταλλάγματα για αυτήν. Τα ανταλλάγματα που έχει να εισπράξει ο καθένας, θα τα πάρει (έτσι κι αλλιώς) έμπρακτα σε συμπάθειες και συνήθως αυτά είναι πολύ μεγαλύτερα όταν δεν τα ζητάς.

aqua είπε...

Φαρμάκι λει η γλωσσα του
πως σταζει στα μπλογκακια
Μα μονο μελι βγαζουνε
τ'αντρογιου τα στιχακια !

(φαντάσου να χα και οίστρο!!)

marilia είπε...

Ωραία, είχαμε μια βδομάδα να το εμπεδώσουμε. Μετά;

Καλησπεροφιλιά! :)